Deze uitdrukking gebruikte mijn vader altijd als
iemand enthousiast met iets begon, maar gaandeweg vermoeid raakte en de neiging
kreeg om niet door te gaan, iets niet af te maken. We hebben nog precies honderd
schrijfopdrachten te gaan. Ben jij nog steeds enthousiast? Heb jij wel eens de
neiging om hier niet mee door te gaan? Wat houdt jou op de been, met
schrijven?
